Praca na konkurs „Ze Śląskiem na Ty”
Wyróżnienie 2023
Nazywom się Adriana Wieczorek. Miyszkum w Dzieszowicach od urodzynioł.
Ze Zdzieszowic pochodzi mój papa i mój opa, a moja ouma i moja mama przikludziyły se sam jak se wydały. Wieczorki som we Dzieszowicach już możno łod sto lołt.
Nasza chałpa jest nie daleko mojy szkoły. We ty szkole robi moja ciotka Beata. Łuna jest sprzontaczkom, ale nie chodzi do roboty po połejdniu ino rano , tak jak som dzieci. My jom wszyscy bardzo lubiymy bo zawsze nom pomoże. Jak jakiyś dziecko rumbnie się w kolano, to zawsze mu dołwoł zimni okład, jak se kumujś chce pić a niy moł już swojego to warzi nom tej we kuchni, a jak som lekcjy to dzieci idą do klas a moja ciotka i wojźnoł robiom w szkole trocha porzundku.
Mój oupa mioł gospodarka i to mój papa i ciotka pochodzom z gospodarstwa, ale ani jedyn ani drugi nie orze pola, nie sieje, nie sadzi, ani niy gospodarzi. Choć poly dali majom, to inksi gospodołrze na nim robiom, a stare chlywiki tyż nie zwalyli ino dzisiej som tam magazyny.
Mój papa moł wielkom hurtownia pasz, a moja ciotka jak ech już napisała robi we szkole, ale joł się z niom spotykom nie ino we szkole ale i we doma.
Od jakiygojś czasu u mojy ciotki Betki se cojś zaczło zmiyniać. A to wszystko przez jedna nauczycielka z naszyj szkoły co się interesuje szkłym.
Moja ciotka moł dwa szranki kolorowich wazoników, bomboniyrek, figurek, kolorowe kury i inkszych rzeczy. Tela tygo nazbiyrała, że coby to fajnie wyglondało to se kupiyła nowe mejble, całe łoszklone ze światełkami i tam to wszysko moł postawione. Jak ech se jom pytał skond se to zaczło iżejś to zaczła zbiyrać? To mi łopowiadać.
Spotkałach w szkole nauczycielka wtóroł pokołzała mi swój ulubiuni wazonik i tak mi se spodołboł, że zaczłach se tim interesować. Na poczuntku jak ta nauczycielka ji to pokazowała to łuna gołdała iże znoł i pamiyntoł take rzeczy, bo we duma buło taky szkło.
Potyn corołz to barzi łobie we internecie zaglądały na te szkiełka, aż prziszło do tygo że pojechały na giełda staroci. Ciotka mi padała że chciała se to ino połoglondać ale wpołd ji we łoko taki małi wazonik, a że buł tuni bo kosztowoł jyno 5 złoti to se go kupiyła i postawiyła na mejblach.
Łod tygo czsu zaczła zbiyrać kolorowe szkła ze huty Ząbkowice, ty stary szkła, jak łoni to godajum z czasów PRL.
Moja ciotka zbiyroł już trzi lata, ale niedołno byłach u nich na urodzinach i siedziałach tak naprzeciw tich szranków. Prawie zaczło zachodzić słońce i gynał na tyn łoszkloni szrank zaświyciyło słońce. Jak se to wszysko zaczło łodbijać na ścianie to joł se myjślałach iżech je we kojściele. Jak we naszym kojściele bez te witrażyki słońcy zajświyci to tyż na ścianie se to tak fajnie łodbijoł. Joł żech jest mariankom to cznsto na sumie jak stojam ze sztandarym a słońce je wysoko to to widzam.
Jak ech tak za tym stołym siedziała to gynał tak samo jak we tym kojściele się na ti ścianie we izbie te kolorowe szkło łodbiyło. Wtedy zaczłach patrzeć jaky to fajny som te szkła, i po tych urodzinach zajś mie to na nowo zainteresowało to zajś ech se pytała.
Ciotka skond wiysz co mołsz kupić i co to jest we wercie? No to mi padała:
-Wiysz joł wiela nie wiam, joł se tygo wszyskygo dopiero uczam, ale co wiam to ci powiam.
I wtedy ciotka wyciungła z kredynsu wazon co se nazywoł „Asteroid”. Wiedziała tyż że tyn wazon jest bardzo we wercie i że tyn łod nyj jest nołtuńszi bo jest przeźroczysti a kolorowe som droksze. No i że za tyn wazon projektant dostoł nagroda i to bez to łun jest taki drogi. Potyn se dowiedziała iże tyn projektant se nazywoł Jan Sylwester Drost.
Ciotka se tak tym cieszyła że czansto się chwołlyła we duma przed swojum mamom tym co se nowygo kupiyła.
Jednygo razu psziszło do wiynkszy gołdki i jak ouma se dowiedziała kto to zaprojektowoł to nołgle się okołzało że tyn Jan Sylwester Drost to je kuzyn mojyj praoumy łod strony taty a ciotka Beatka jest jego siostrom. Ciotka wiedziała żen łon pochodzi ze Kłodnicy i że łod niygo kobiyta nazywoł się Eryka Trzewik Drost i to już było zaroł wiadomo że to ło tygo samygo Drozda chodzi.
Wety ciotka zaczła ouma durch projsić coby do nich zadzwoniła i se sptała czy mogymy ich odwiydzić. No i tak ciotka ze oumom pojechały do miejscowojści Pokój kaj łoni tera mieszkajom i se po wielu latach na nowo rodzina spotkała.
Joł se tak myjśla że co to mogło być że ta moja ciotka zaczła zbiyrać wazoniki wtore zaprojektowoł jak się potyn okołzało ktojś ze naszy rodziny. Możno łuna moł tyż trocham artstyczny duszy i cojś jom do tygo ciongło.
Ouma mi padała iże nigdy w duma na nic takygo zbytecznygo se piniyndzi nie wydołwało. Moja ciotka jednakowusz jest bardzo szczynśliwoł jak se zajś cojś nowygo kupi.
Moł tyż takie paniynki ze szkła, nazywajum się „Karolinki”, a jedna ze nich dostała na rocznica ślubu od ujka Marka. Moł tich „Karolinków” możno ze siedym we rozmaitych kolorach.
Pytałach se ciotki co łona by tak nołbarzi ze tygo szkła chciała mieć?
Pedziała mi że jest to wazon, wtori se nazywoł „Ananas” i moł nadzieja, że se go kiedyś szynknie.
I choć ciotka mi padała że wiela ło tym nie wiy to mie się zdołwoł że wie bardzo moc i jest dloł mnie ciekawom osobom z pasjom.
Joł chodzam do pionty klasy i jak na rajźie zbiyrałach ino kolorowe karteczki, aly myjślam że jak banam wielkoł to tyż bych chciała mieć cojś takygo czym bych se mogła tak cieszyć jak moja ciotka.